چه زمانی آب اکسیژنه کشف شد؟

چه زمانی آب اکسیژنه کشف شد؟

بیشتر افراد آب اکسیژنه را به عنوان ترکیبی که باعث سفید شدن مو می شود ، می شناسند. همچنین می توان از آن برای ضد عفونی آب استفاده کرد.لوئیس ژاک تاارد در سال 1818 آب اکسیژنه را کشف کرد. آب اکسیژنه از اتم اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است. اینها را می توان در همه جای زمین یافت. آب اکسیژنه شامل ترکیبی از دو اتم هیدروژن و دو اتم اکسیژن است.  

در محیط زیست ، این محصول در غلظت های بسیار کم یافت می شود. این ماده گازی با واکنشهای شیمیایی در جو پیرامون زمین تولید می شود. این ماده همچنین در مقادیر کمی در آب یافت می شود.  

آب اکسیژنه چگونه تولید می شود؟

از سال 1880 ، آب اکسیژنه یک محصول تجاری است. این بار برای اولین بار در انگلستان با سوزاندن نمک باریم (Ba) تولید شد ، که پراکسید باریم (BaO2) تولید می کرد. پس از آن پراکسید باریم در آب حل شد و آب اکسیژنه تولید شد. از قرن 19 تولید پراکسید هیدروژن تا حد زیادی افزایش یافته است. امروزه حدود نیم میلیارد کیلوگرم سالانه تولید می شود  

مولکول پراکسید هیدروژن ، در مقایسه با مولکول پایدارتر آب ، دارای یک اتم اکسیژن اضافی است. پیوند بین دو اتم اکسیژن ، به اصطلاح پیوند پراکسید ، شکسته می شود در حالی که دو رادیکال H-O تشکیل می شود. این رادیکال ها به سرعت با سایر مواد واکنش نشان می دهند ، در حالی که رادیکال های جدید تشکیل می شوند و یک واکنش زنجیره ای اتفاق می افتد. محلول های پراکسید هیدروژن مانند آب به نظر می رسند و به طور نامحدود در آب حل می شوند. در غلظت های بالا این محلول ها بوی اسیدی و تحریک کننده می بخشد. آب اکسیژنه قابل اشتعال است. در دماهای پایین جامد می شود. مقدار آب اکسیژنه موجود در محلول در درصد وزن بیان می شود. این ماده شیمیایی برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا بسیار انتخابی است. با تغییر شرایط واکنش (دما ، pH ، دوز ، زمان واکنش و افزودن کاتالیزور) ، این ماده به آلودگی های مختلف حمله می کند.

خوردگی آب اکسیژنه :

خوردگی آب فرآوری شده به دلیل پراکسید هیدروژن به میزان اکسیژن محلول تولید شده بستگی دارد. اکسیژن باعث فات حاوی آهن می شود. مقدار آهن و pH تأثیر بیشتری در میزان خوردگی از غلظت پراکسید هیدروژن دارد.

تخریب کندگی آب اکسیژنه :

آب اکسیژنه می تواند در طول حمل و نقل تجزیه شود. اکسیژن و گرما آزاد می شوند. پراکسید هیدروژن به خودی خود ملتهب است ، اما اکسیژن می تواند التهاب سایر مواد را تقویت کند. در محلول های رقیق ، گرما توسط آب جذب می شود. در محلول های غلیظ ، دمای محلول افزایش می یابد و باعث تسریع در تخریب پراکسید هیدروژن می شود. میزان تخریب برای هر 10 درجه سانتیگراد افزایش دما با 2،2 ضرب می شود. قلیایی و وجود آلودگی نیز باعث از بین رفتن آب اکسیژنه می شود.برای تولید پراکسید هیدروژن از کاتالیزورهای ویژه استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که این ماده توسط آلاینده های موجود در آب از بین نمی رود.